σοστενούτο

το, Ν

μουσικός όρος που δηλώνει ότι ο βαθμός τής έντασης τού ήχου ή τής ρυθμικής αγωγής διατηρείται συνεχής και σταθερός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. sostenuto, μτχ. παρακμ. τού sostengo «συγκρατώ» (< λατ. sustineo)].